रविवार, २ मे, २०१०

इतके सुंदर गीत मी कसे लिहून गेलो,
पायास माती माझ्या, हे विसरून गेलो...
आज सावरू नका माझ्या मनाला...
धुंदीत "मारवा" मी, माझाच आळवुन गेलो...
प्रत्येक तान माझी, आळवीत मी राहिलो...
प्रत्येक शब्दांमधे मी श्वास भरून राहिलो...
तल्लीनता या मनाची काय सांगू तुला?
प्रत्येक स्वरासोबत मी तुझा होत गेलो...
एक-एक सरगम माझी, मी गीत तुझे झालो...
एक-एक ओळ माझी, मी गझल तुझी झालो...
तू माझी पूर्णता, तूच माझी रिक्तता,
कोणास सांगू कसे, मी पुन्हा जन्माया लागलो
-अस्मित

1 टिप्पणी:

Seema jadhav म्हणाले...

khup chan .your flow of imagination is superb.