मन उदास माझे,
तुझी वाट पहात आहे..
का रे दुरावा असा?
की ही प्रेमाची परीक्षा आहे?

अशी एकांती असता,
तुझ्या विचारांचेच काहूर उठते..
त्या लाटांवरती मग.
मी एकटीच दिशाहीन तरंगते..

तुझीच रे, तुझीच मी...
दुसरे मनी न ये काही..
तुझ्यावीणा सखया,
मी माझी न राही...

ये लवकरी,
भेटीसाठी ही काया आतुरली..
रोम-रोमातूनी आता,
रात-राणी बहरली.....

पाण्यातील एक नाव, शोधीत किनारा एक गाव,
कुठे दिसेना ठाव, हरवला डोळ्यातील भाव...

गवसावा किनारा, कुणीतरी माझा,
एक नाविक अन् पसारा समुद्राचा
कुठे दिसेना ठाव, हरवला डोळ्यातील भाव...1

तो चंद्र ही आज फितूर जाहला, लपवुनी चांदणे गावी निजला
वार्‍याचे ते चरण स्पर्शुनि घेत असे ती धाव
कुठे दिसेना ठाव, हरवला डोळ्यातील भाव...2

ऋतू चक्राचे आवर्तन संपले, शोध घेऊनी श्‍वासही मिटले
काळोखाच्या डोहाने या नवा मांडला डाव
कुठे दिसेना ठाव, हरवला डोळ्यातील भाव...3

पाण्यातील या तप्तपदिला नावही मग सरासवून गेली
उधळून टाकिले सर्वस्व तिने झेलीत चांदण घाव
कुठे दिसेना ठाव, हरवला डोळ्यातील भाव...4
:- aASmit

चिंब - चिंब भिजल्यावर,
आठवण तुझी येते...
सुकलेली ती जखम मग
पुन्हा पुन्हा ओलावते...
ही खरंच आठवण तुझी
की मनाचे खेळ सारे?
" विसरलो-विसरलो " म्हणता- म्हणता
कधीच विसरता न येणारे...
भळभळणारी जखम मनाची,
विचारते पुन्हा पुन्हा...
प्रेम केले, प्रेम करूनी,
असा मी काय गुन्हा केला...
-अस्मित

अनंताच्या प्रवासासाठी काळ जरा थांबला...

विसाव्याचे दोन क्षण मिळाले नाहीत त्याला..!!

आठवणींची राख डोळ्यात जाउ नये म्हणून घेतले डोळे मिटून

तरी पण एक उष्ण कढ उतरला गळ्यातून....

आयुष्याला लागलेली किड जन्मभर जोपासली

तरी देखील कळेना ही जगण्याची उर्मि कोठली.....???

चुकले नव्हते तुझे काही, माझेही नव्हते

नियतीने टाकलेले ते दान उलटले होते.

बकुळाचा सुगंध हवेत केव्हांच विरून गेला

कोपर्‍यातील निवडुंग मात्र नेहमी फुलत राहिला...

नाटक, संगीतात मन आता रमत नाही

भासाशिवाय माझ्यात कोणीच वसत नाही

मनाने लादलेले वैधव्य मी कायमच जोपासले

शरीर मात्र शृंगाराचे घाव सोसत राहीले....

चाललेली सप्तपदि सारखी सोबत होती

पडलेली पावले मात्र उलटी उमटत होती........

आला चंद्र प्रकाश घेऊन अंगणी

तुझ्या आठवाने अश्रू आले नयनी

आठवती ते क्षण सारे पुन्हा पुन्हा फिरुनी

काजळ काळी रात्र आली

चंद्र प्रकाशी न्हाउन गेली

तुझा हळूवार स्पर्श आठविता

पापण्यांची कड ओलवली

आला चंद्र प्रकाश घेऊन अंगणी......

होवो अंत या विरहाचा

विसावा मिळो तुझ्या बाहुंचा

तुझ्या मिठीत विसावण्या,ही काया आतूरली.

चंद्र उगवला पुनवेचा

सवे मेळा चांदण्यांचा ..

हात तुझा हाती माझ्या

सोबतीला बहार निशिगंधाचा..

तुझ्या माझ्या भेटीची ही रात्र नवी नवी

विरहाचे दु:ख सारून आली उत्साह लेऊनि..

मिलनाची ही रात्र सखे तुझ्या माझ्या संगमाची

एक एक क्षण हा आजचा पुन्हा नव्याने जगण्याची.

पुन्हा तुझ्या भेटीने मन माझे आसुसले

दाटून आले हृदय अन् डोळे पाणावले.....

सरला विरह आता घटीका मीलनाची आली

मनातली सारी इच्छा आज पूर्ण झाली.........

अशीच रहा सोबतीला माझ्या तू प्रिये

आयुष्यात कितीही आल्या लाटा आणि वादळे........

अबोल ओठ तुझे

बोलून खूप गेले

शब्द पडले कमी

पण नजरेने काम केले

होते मनी खुप काही

पण ओठांवर ना आले

मनातले गुज तुझे ते

नजरेने प्रकट केले

आज कळली मजला

प्रीती तुझी ही प्रिये

होते मला जे सांगायचे

ते तुच व्यक्त केले