रविवार, ७ मार्च, २०१०

अनंताच्या प्रवासासाठी काळ जरा थांबला...
विसाव्याचे दोन क्षण मिळाले नाहीत त्याला..!!
आठवणींची राख डोळ्यात जाउ नये म्हणून घेतले डोळे मिटून
तरी पण एक उष्ण कढ उतरला गळ्यातून....
आयुष्याला लागलेली किड जन्मभर जोपासली
तरी देखील कळेना ही जगण्याची उर्मि कोठली.....???
चुकले नव्हते तुझे काही, माझेही नव्हते
नियतीने टाकलेले ते दान उलटले होते.
बकुळाचा सुगंध हवेत केव्हांच विरून गेला
कोपर्‍यातील निवडुंग मात्र नेहमी फुलत राहिला...
नाटक, संगीतात मन आता रमत नाही
भासाशिवाय माझ्यात कोणीच वसत नाही
मनाने लादलेले वैधव्य मी कायमच जोपासले
शरीर मात्र शृंगाराचे घाव सोसत राहीले....
चाललेली सप्तपदि सारखी सोबत होती
पडलेली पावले मात्र उलटी उमटत होती........

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत: