साथ आपली साता जन्माची...
प्रत्येक जन्मी भेटतोस, पण मिलन कधीच झाले नाही...
प्रत्येक जन्मी येतोस, पण माझं कधीच ऐकत नाही...
असा कसा रे तू? इतका निष्ठूर?

जिथे जातो तिथे सर्व होते भेसूर..
एकदा तरी भेटत जा...
तुझी माझी दृष्टी-भेट होताच मी तुझा होऊन जातो..
पण जगाला कळतच नाही की तू कसा आहेस..!!!

तुझ्या माझ्या मिलनाची कथा
मला या जगाला सांगायची आहे ...
म्हणूनच सांगतो मृत्यू...
साथ आपली साता जन्माची...
अरे, एकदा तरी भेट....

-अस्मित

आलास का नेहमी प्रमाणे;
जरा धीर नाही तुला...
कितीही नको म्हणालो तरी
छळत रहा पुन्हा पुन्हा.....
आलाचेस तर ये आत, हो जरा शांत
तूच तर सुरूवात आणि तूच आमचा अंत
दरवर्षी तू येणार सोबत तिलाही आणणार...
माझा कॉफी चा कप, मग अजुनच एकटा होणार...
तुझहि खरय म्हणा ;
तिच्या शिवाय तुझी सोबत, कल्पनाच करवत नाही..
कितीही भिजल तरी हृदया पर्यंत पोहचत नाही.
आत झिरपत राहतो स्वत:चाच असा एक पाउस..
उधळत राहतो असंख्य वादळे शरीराच्या अंधारात..
आणि मी मात्र रुतत जातो स्वत:च्या चिखलात.
जाता-जाता मित्रा एक काम करशील का?
तिच्या डोळ्यातील थोडा पाउस,
पुढील वर्षी, माझ्या दारी सान्डशील का?

आज माझ्या शब्दांनी पावसाशी भांडण केले,
म्हणाले, या वर्षी आम्ही नाही लिहणार तुझ्यावर कविता....
दरवर्षी असाच न कळवता येतोस आणि तुझ्या स्वागताच्या तयारीवर पाणी फिरवून ठेवतोस...
या वेळेला मात्र एकदम कट्टी,
लोकांनाही कळू दे, शब्दांच्या सजावटी शिवाय पाउस किती पोरका असतो ते.....

पाउस यावर हसून म्हणाला,
मी कधीही येऊन कोसळलो,
तरी मला चिंब भिजवणारे तुम्हीच माझे सोबती...
तुमच्या शिवाय मी पोरका,
म्हणून दरवर्षी असा अचानक येऊन प्रत्येकाच्या मनात तुमचा अंकुर रुजवून जातो
आणि भिजत राहतो अखंड......तुमच्याच रूजव्यात..!!!
: -अस्मित

अर्धा श्वास तुझा, त्यात अर्धा माझा होता... रात्र होती अर्धी-अर्धी, सोबतीला चंद्र अर्धा होता... अर्धी उमललेली रात-राणी, अर्धी फुललेली गात्रं.. स्वप्न चंदेरी घेऊन आली, चमचमती तारकांची रात्र.. अर्धा वेडेपणा तुझा, त्यात अर्धा माझा होता.. अर्ध्या अर्ध्या कवितेचा इथेच अर्धा अंत होता.. -अस्मित

दिवसामागून दिवस जात होते,
आणि तुला विसरनं कठीण होत होतं
तू सोडून गेलीस याची खंत नव्हती,
आता पुढे काय याचाच विचार होता...

हॅमलेट नाटकात शेक्स्पीयर नि लिहिलेलं वाक्य नेहमी आठवायचं
"जगावं की मराव , हाच एक प्रश्न आहे..."
To Be Or Not To Be That is the question.....
पण मग स्वत:ला समजावलं
आणि जगायचा निर्धार केला...

आणि आता जगतोय तुझ्या वीणा...
असं म्हणतात की "काळ सगळ्यावर औषध आहे"
पण हे औषध वर्तमान काळात लागू होत नाही
वर्तमान जेंव्हा भूतकाळात बदलतो तेंव्हाच याचा उपयोग...

होय ना?

त्यावेळेला "दिवसामागून दिवस जात होते"
आणि....
आज..???


-अस्मित