आलास का नेहमी प्रमाणे;
जरा धीर नाही तुला...
कितीही नको म्हणालो तरी
छळत रहा पुन्हा पुन्हा.....
आलाचेस तर ये आत, हो जरा शांत
तूच तर सुरूवात आणि तूच आमचा अंत
दरवर्षी तू येणार सोबत तिलाही आणणार...
माझा कॉफी चा कप, मग अजुनच एकटा होणार...
तुझहि खरय म्हणा ;
तिच्या शिवाय तुझी सोबत, कल्पनाच करवत नाही..
कितीही भिजल तरी हृदया पर्यंत पोहचत नाही.
आत झिरपत राहतो स्वत:चाच असा एक पाउस..
उधळत राहतो असंख्य वादळे शरीराच्या अंधारात..
आणि मी मात्र रुतत जातो स्वत:च्या चिखलात.
जाता-जाता मित्रा एक काम करशील का?
तिच्या डोळ्यातील थोडा पाउस,
पुढील वर्षी, माझ्या दारी सान्डशील का?