कधीतरी स्वत:ला या गर्दीतून बाजूला करून त्रयस्थपणे बघाव..

माणसांच्या चेहर्‍यावरील ते निरनिराळे भाव; काळजीचे, त्रासाचे, प्रेमाचे, रागाचे, बेफिकीरीचे....

प्रत्येक क्षणाला बदलत जाणारे..नवीन अर्थ सांगणारे....

असंख्य माणसांची असंख्य भावविश्वे...

ते घट्ट धरून ठेवलेले हात आणि ती तुटू पाहणारी नाती...

क्षणाक्षणाला बदलणारी माणसे, का सजीव झालेले मुखवटे.....

काहीच कळेणास होत आणि आपलाच चेहरा धूसर होऊन जातो...

शेवटी उरत एक शरीर त्या गर्दीपैकिच एक

त्याला फक्त एकच काम 'बदलत राहण'....अगदी कंटाळा आला तरी....

...............माझ्या कॉफीचा कप आता रिकामा होत चाललाय आणि सभोवतालची गर्दीपण आपापल्या घरी पोहोचलीये..........