आम्ही रोज भेटतो...
न चुकता एकमेकांशी गुजगोष्टी करतो.
प्रत्येकवेळेस काही सांगायचे असतेच असे नाही,
कदाचित जाणून घ्यायचे असते त्याच्याबद्दल बरेच काही...
कामात असला की तो हळूच ढगाआड लपतो
मी मात्र वाट पाहत समुद्रकिनारा गाठलेला असतो....
उचलून घेतो मग तो परत त्याच आवेगाने समुद्राला
त्याच्या उशिरा येण्याची सगळी कारणे मग खरीच वाटतात मनाला....
त्याच्या अमावस्येसारखा मलाही शाप अबोल्याचा
सोडून जाईल कुठे तो...???? त्याला उ:शाप शीतलतेचा......
अजूनही समजले नाही, त्याच शांत विचारी रूप खर की आवेगाने उत्कट होण....????
माझे पाय सदैव जमिनीवर
त्याच पूर्वेला मावळन...............
:- अस्मित
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा