शुक्रवार, २६ ऑक्टोबर, २०१२





माझी जपान सफर - ५

जपान मध्ये आल्यानंतर लगेचचा प्रोग्रॅम म्हणजे टोकियो शहर पाहणे. सर्वात महागडे, उंच उंच इमारती आणि फॅशनसाठी प्रसिद्ध असणारे शहर.
माझ्या हॉटेलपासून टोकियो ला जायला जवळपास २ तास लागतात. इकडच्या चांगल्या रेल्वे सर्विस मुळे सुसह्य असतो प्रवास.
टोकियो रेल्वे स्टेशन खूप बिझी स्टेशन आहे. दिवसाला जवळपास ३००० गाड्या धावतात. तेथून जवळच इंपीरीयल पॅलेस आहे.
टोटल एरिया 3.41 स्क्वेर किलोमीटर्स आहे. पॅलेस जवळच्या बागेमध्ये दुपारी १-२ वाजता लोक जोग्गिंग करत होते.ती बाग एवढी मोठी आहे कि एक पूर्ण फेरफटका मारला कि
वजन नक्की १-२ किलो कमी होणार.आम्ही चालून थकलो. लोक पळून कसे थकत नाहीत....
तिकडे पोहोचल्यावर पाऊस सुरु झाला. मला वाटले गेला आता सगळा प्रवास फुकट..
परंतु पाऊस लगेच थांबल्याने जरा हायसे वाटले.
पॅलेस पाहून आम्ही पुढे टोक्यो टॉवेर् पाहायला गेलो.हा टॉवेर् आईफेल टॉवेर् पेक्षा उंच
आणि वजनाला हलका आहे (अर्थात जपानी माणसांवर विश्वास असल्याने मी उचलून खात्री केली नाही.) टॉवेर् अंधे १५० आणि २५० फूट पर्यंत जाऊन टोकियो दर्शन
घेता येते आणि खरेदी पण करता येते ( टॉवेर् खरेदी नाही.) माझ्या सोबतच्या एका सहयोग्याने गांधी बाबांसारखे गोल आणि साखळी असलेले घड्याळ विकत घेतलेले पाहून
मला गम्मत वाटली. कारण त्याने ते त्याच्या भारतातील कारमध्ये लटकावयाला घेतले आणि मला विचार पडला कि मग जपान मधून विकत घेऊन फायदा काय? कारण ते तर आपल्याकडे पण मिळते आणि
त्या घड्याळात जपानी वाटण्यासारखे काहीहि नव्हते...असो...
इतक्या उंचीवर जाऊन टोकियो शहर पहिले पण आजूबाजूचे लोक जेवढे आ वासून कौतुक करत होते तेवढेच मी शांत होते. कारण मला असल्या गोष्टी फारश्या आकृष्ट करत नाहीत. त्यापेक्षा मला
मैसूर मधील चामुंडा हिल्स वरून दिसणारे मैसूर शहर आणि त्यांचा राजवाडा जास्त विलोभनीय वाटतो (हे माझे मत आहे. तुम्हाला वेगळी मते असू शकतात.) कारण त्या टॉवेर् वरून आजूबाजूला उंच उंच इमारती सोडल्यातर
फार काही विशेष दिसत नाही.
इथे सध्या स्काय ट्री चे खूप वेड आहे.त्याची उंची ६३४.० मीटर आहे.टोकियो मधील उंच इमारतींमुळे टी.व्ही., मोबाईल साठीच्या रेडियो लहरींचे नीट प्रक्षेपण होत नसल्याने याची निर्मिती करण्यात आली.
टॉवेर् पाहून परत येत असताना एका मॉल मध्ये गेलो. तिथे संगीताचा लाईव्ह शो सुरु होता. जपानी संगीत त्यांच्या सारखेच शांतताप्रिय वाटले.२ मुली बासरी वाजत होत्या आणि त्यांना साथ देणारा जपानी समुदाय.
कॉफी घेत असे कर्णमधुर संगीत ऐकताना जपानी समाजाच्या आणखीन एका पैलूचे दर्शन घडले.
....................अस्मित [२५ ऑक्टो २०१२ जपान]

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत: